Na twee grote trekpleisters (Maligne Lake en de Skyline Trail) was het tijd om iets te doen wat minder hoog in de lijsten staat: Tonquin Valley trail. De dag voorafgaand aan de tocht hebben we een wandeling gedaan bij Cavel Meadows, aan het einde van de Tonquin Valley trail. Op de terugweg gingen we even kijken bij de borden voor de Tonquin Valley trail. Binnen 5 minuten kwamen twee jongens in de richting van onze auto gelopen met de vraag of ze met ons mee konden rijden. Zij hadden het de Tonquin Valley trail in één dag (!) afgelegd. In eerste instantie vroegen ze of ze halverwege afgezet konden worden, maar wij wilden toch naar het begin van de trail rijden, dus konden zij de hele rit met ons meerijden. Ze boden ons $20 aan, maar wij sloegen dit af in de hoop goed karma op te bouwen. Zij zeiden ons dat een groot deel van het pad ondergesneeuwd was.
De volgende dag zijn we begonnen aan de tocht. Wat ik me niet goed gerealiseerd had was dat dit ook een paardenpad was. Zo ongeveer de hele tocht hebben we om, langs, maar ook door de paardenpoep gelopen. Nog uitdagender was het feit dat de sneeuw waar de jongens doorheen hadden moeten ploeteren nu gesmolten was en het een grote modderpoel is geworden. Omdat je liever niet vol door de modder loopt ben je steeds op zoek naar mogelijkheden om de modder te ontwijken. Dat gaat helaas ten koste van het genot van de natuur. Daarbovenop kwam dat er een brug verdwenen was bij een rivier die nogal sterk was. Met grote moeite probeerde ik steen voor steen de rivier over te steken. Dat lukte niet helemaal en m'n schoenen werden nat. En Jasper zijn knie begon pijn te doen. Onze bedoeling was om twee nachten aan de trail te spenderen, maar deze optelsom bracht ons tot het besluit lekker door te stomen. We hebben de tocht van zo'n 43km in twee dagen afgelegd.
Aan het einde van de trail moesten wij net als de jongens die wij een lift hadden gegeven weer een lift terug naar de auto vinden. Goed karma hadden we kennelijk opgebouwd, want binnen een kwartier kwamen we twee dames tegen (die we eerder op de trail hadden gezien) die terug moesten naar Jasper en ons een lift konden geven. We raakten gezellig aan de praat en ze besloten ons tot onze auto af te willen zetten (nog zo'n 10min extra rijden). Voldaan kwamen we bij de auto. Nu zitten we in de pub waar we al tweemaal eerder zijn geweest. Sfeer is hier goed en de cheeseburger+fries relatief goedkoop.
Morgen gaan we, afhankelijk van Jasper's knie, de Geraldine Lake trail doen of doorrijden naar Lake Louise.